Nasze gwiazdy

Polska wioślarka. Brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro (2016), dwukrotna brązowa medalistka Mistrzostw Europy w czwórce podwójnej w 2014 roku w Belgradzie i w 2015 roku w Poznaniu. Srebrna medalistka Młodzieżowych Mistrzostw Świata w 2013 roku w Linz. Wielokrotna medalistka mistrzostw Polski. Zawodniczka AZS-AWF Kraków. Studentka ochrony środowiska na Wydziale Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Swoją przygodę ze sportem rozpoczęła, jako uczennica Szkoły Podstawowej Nr 4 w Krakowie startując w szkolnych zawodach "Puchar Krakowa w wioślarstwie halowym". Klubem, w którym trenowała przez pierwsze cztery lata był UKS 1993 Kraków. Od samego początku swojej kariery sportowej zdobywała medale mistrzostw Polski. W okresie juniorskim startowała w reprezentacji narodowej w dwójce bez sterniczki juniorek wraz z Jolantą Jazgar. W kategorii młodzieżowej dwukrotnie sięgnęła po tytuł wicemistrzyni świata podczas mistrzostw świata do lat 23 w czwórce podwójnej kobiet. W roku 2014 i 2015 zdobywała brązowe medale Mistrzostw Europy Seniorów w czwórce podwójnej kobiet. W roku 2015 wraz z Moniką Ciaciuch, Joanną Leszczyńską i Agnieszką Kobus zajęła IV miejsce podczas Mistrzostw Świata Seniorów. Wynik ten zakwalifikował czwórkę podwójną do Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro w 2016 roku.

Najważniejsze osiągnięcia sportowe:

• Młodzieżowe Mistrzostwa Świata - II m-ce 4xKB (2013)

• Mistrzostwa Świata Seniorów - VIII m-ce 4xKA (2014)

• Mistrzostwa Europy Seniorów - III m-ce 4xKA (2014)

• Mistrzostwa Świata Seniorów - IV m-ce 4xKA (2015)

• Mistrzostwa Europy Seniorów - III m-ce 4xKA (2015)

Starty na igrzyskach olimpijskich:

• Rio de Janeiro (2016) – czwórka podwójna – 3 miejsce (z Joanną Leszczyńską, Moniką Ciaciuch i Agnieszką Kobus)

Odznaczenia:

• Srebrny Krzyż Zasługi (2016) – za osiągnięcia sportowe, za promowanie Polski na arenie międzynarodowej

Wojciech Makowski notuje aktualnie znakomite wyniki na sprinterskich dystansach w grupie S11, czyli zawodników niewidomych. Warto wspomnieć również o pasji naszego niewidomego sprintera. Wojtek oprócz tego, że pływa jest … raperem. Piszę teksty, nagrywa utwory. Na swoim koncie ma również nakręcenie teledysku do jednego z nich. Marzeniem Wojtka jest aktywizacja poprzez sport młodych osób z niepełnosprawnościami.

"Dedykuję ten medal wszystkim tym, którzy uważają, że mają życie do bani, bo ja też tak kiedyś uważałem. Ale w każdej chwili może pojawić się coś, co życie odmieni. Tak było w moim przypadku, gdy wróciłem do pływania" – powiedział w wywiadzie dla telewizji Wojtek Makowski.

Polski skoczek narciarski (przydomek: Orzeł z Wisły), kombinator norweski, multimedalista olimpijski, najbardziej utytułowany zawodnik w historii indywidualnych konkursów mistrzostw świata w skokach narciarskich, najlepszy polski sportowiec pierwszej dekady XXI wieku, a także kierowca rajdowy. Od października 2016 roku pełni funkcję dyrektora koordynatora kadry narodowej w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej w Polskim Związku Narciarskim.

Jeden z najbardziej utytułowanych skoczków narciarskich w historii. Czterokrotny medalista olimpijski, czterokrotny indywidualny mistrz świata, czterokrotny zdobywca Pucharu Świata, zwycięzca 39 konkursów Pucharu Świata, triumfator Turnieju Czterech Skoczni, trzykrotny zwycięzca Turnieju Nordyckiego, trzykrotny triumfator Letniego Grand Prix, zwycięzca Turnieju Czterech Narodów, zdobywca Pucharu KOP, dwudziestojednokrotny zimowy mistrz Polski, osiemnastokrotny letni mistrz Polski.

Były rekordzista Polski (230,5 m) i były współrekordzista świata w długości skoku narciarskiego (225 m). Czterokrotnie wybierany najlepszym sportowcem Polski.

Po sezonie 2010/2011 zakończył karierę skoczka narciarskiego. Następnie rozpoczął starty w rajdach terenowych. W 2012 roku zdobył tytuł międzynarodowego rajdowego mistrza Polski i Czech. Trzykrotnie uczestniczył w Rajdzie Dakar.

Trzykrotnie odznaczony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej za wybitne osiągnięcia sportowe Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Honorowy Obywatel Miasta Zakopanego. W Wiśle znajduje się duża skocznia HS134 nazwana Jego imieniem.

Polska zapaśniczka, zawodniczka sekcji zapaśniczej Grunwaldu Poznań, reprezentantka Polski. Trzykrotna olimpijka (2008, 2012, 2016). Brązowa medalistka Letnich Igrzysk Olimpijskich 2016 w Rio de Janeiro w kategorii do 63 kg w stylu wolnym. Na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie (2008) zajęła ósme miejsce, a cztery lata później została sklasyfikowana na miejscach 5–6. Trzykrotna medalistka mistrzostw świata w latach: 2006, 2007 i 2010 (wojskowe MŚ). Multimedalistka mistrzostw Europy Seniorek, w tym: trzykrotna mistrzyni Europy w 2003, 2005 i 2009 oraz trzykrotna wicemistrzyni Europy w 2002, 2006 i 2013. Czterokrotna medalistka Golden Grand Prix w latach: 2006, 2009, 2010 w Klippan i 2010 w Baku.

"Powiedziałam sobie, że sześć minut daję z siebie wszystko, całe moje życie włożyłam w tę jedną walkę. Czekałam trochę na ten medal. To moje trzecie igrzyska. Cztery lata temu przegrałam decydującą walkę i to właśnie z Rosjanką. Wiedziałam zatem, jak to jest ponieść porażkę na takim etapie, ale nie wiedziałam, jak to jest wygrać. Nie miałam zatem wyjścia. Musiałam zwyciężyć" - powiedziała medalistka w wywiadzie dla portalu interia.pl

Jest żołnierzem Sił Powietrznych w stopniu starszego szeregowego.

Odznaczenia:

• Srebrny Krzyż Zasługi (2016) - za osiągnięcia sportowe, za promowanie Polski na arenie międzynarodowej.

Polska wioślarka, olimpijka z Londynu (2012) i Rio de Janeiro (2016). Brązowa medalistka mistrzostw świata (2013) i brązowa medalistka igrzysk olimpijskich (2016) w czwórce podwójnej. Zawodniczka WTW Warszawa.

Do wioślarstwa nie trafiła przypadkowo. Jako czternastolatka została zapisana do Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego. W klubie od razu trafiła pod skrzydła doświadczonej trenerki, reprezentantki Polski na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych - Marii Sorys. „Aśka” pływała w młodzieżowej ósemce, która zdobyła srebrny i brązowy medal Młodzieżowych Mistrzostw Świata w 2008 i 2009 roku. Potem w seniorskiej czwórce podwójnej, zdobywając brązowy medal Mistrzostw Świata Seniorów w 2013 roku oraz brązowy i srebrny medal Mistrzostw Europy Seniorów w 2015 i 2016 r.

Najważniejsze osiągnięcia sportowe:

• V miejsce w Młodzieżowych Mistrzostwach Świata w ósemce ze sterniczką – Glasgow 2007

• srebrny medal Młodzieżowych Mistrzostwach Świata w ósemce ze sterniczką – Brandenburg 2008

• V miejsce w Mistrzostwach Europy w ósemce ze sterniczką - Ateny 2008

• brązowy medal Młodzieżowych Mistrzostw Świata w ósemce ze sterniczką – Racice 2009

• V miejsce w Mistrzostwach Europy w ósemce ze sterniczką – Brześć 2009

• VII miejsce w Mistrzostwach Europy w ósemce ze sterniczką – Montemor 2010

• VI miejsce w Mistrzostwach Europy w ósemce ze sterniczką – Płowdiw 2011

• srebrny medal Mistrzostw Europy w czwórce podwójnej – Varese 2012

• V miejsce w Mistrzostwach Europy w czwórce podwójnej – Sewilla 2013

• brązowy medal Mistrzostw Świata w czwórce podwójnej – Chungju 2013

• VIII miejsce w Mistrzostwach Świata w czwórce podwójnej – Amsterdam 2014

• brązowy medal Mistrzostw Europy w czwórce podwójnej – Poznań 2015

• IV miejsce w Mistrzostwach Świata w czwórce podwójnej – Aiguebelette 2015

• srebrny medal Mistrzostw Europy w czwórce podwójnej – Brandenburg 2016

Starty na igrzyskach olimpijskich:

• Londyn (2012) - VIII miejsce w Igrzyskach Olimpijskich w czwórce podwójnej

• Rio de Janeiro (2016) – czwórka podwójna – 3 miejsce (z Moniką Ciaciuch, Marią Springwald i Agnieszką Kobus)

Odznaczenia:

• Srebrny Krzyż Zasługi (2016) – za osiągnięcia sportowe, za promowanie Polski na arenie międzynarodowej.

Polska wioślarka, wicemistrzyni Europy (2016), olimpijka, brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro (2016) w czwórce podwójnej w osadzie z Moniką Ciaciuch, Joanną Leszczyńską i Marią Springwald. Rodowita warszawianka, wywodzi się z rodziny wioślarskiej. Rodzice byli członkami Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku.

Najważniejsze osiągnięcia sportowe:

• VI miejsce Mistrzostw Świata Juniorów w dwójce podwójnej – Linz 2008,

• IV miejsce Mistrzostw Europy w czwórce podwójnej – Montemor 2010,

• srebrny medal Mistrzostw Europy w czwórce podwójnej – Płowdiw 2011,

• IV miejsce Młodzieżowych Mistrzostw Świata w czwórce podwójnej – Troki 2012,

• V miejsce Mistrzostw Europy w czwórce podwójnej – Sewilla 2013,

• brązowy medal Mistrzostw Europy w czwórce podwójnej – Belgrad 2014,

• VIII miejsce Mistrzostw Świata Seniorów w czwórce podwójnej – Amsterdam 2014,

• złoty medal Akademickich Mistrzostw Świata w dwójce podwójnej – Gravelines 2014,

• brązowy medal Mistrzostw Europy w czwórce podwójnej – Poznań 2015,

• IV miejsce Mistrzostw Świata Seniorów w czwórce podwójnej – Aiguebelette 2015,

• srebrny medal Mistrzostw Europy w czwórce podwójnej – Brandenburg 2016,

Starty na igrzyskach olimpijskich:

• Rio de Janeiro (2016) – czwórka podwójna – 3 miejsce (z Joanną Leszczyńską, Marią Springwald i Moniką Ciaciuch)

Odznaczenia:

• Srebrny Krzyż Zasługi (2016) – za osiągnięcia sportowe, za promowanie Polski na arenie międzynarodowej.

Rafał Wilk jest sportowcem, który wierzy, że ciężką pracą można osiągnąć sukces. Sport jest jego pasją, którą realizuję z takim samymzaangażowaniem na każdym etapie swojego życia. Przed wypadkiem, który miał miejsce w 2006 r. na torze żużlowym, wiązał swoją przyszłość z żużlem. Jako junior zdobył dwa złote medale w drużynowych mistrzostwach Polski. W 2005 r. został wybrany Sportowcem i Trenerem Roku w Krośnie. Wypadek przekreślił możliwość dalszego rozwoju na tym polu, ale otworzył drogę do kolarstwa ręcznego. Wykorzystuje tę szansę każdego dnia.

Kolarstwo ręczne pozwoliło mu spełniać marzenia.

Polska wioślarka, mistrzyni olimpijska w dwójce podwójnej z Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro (2016), brązowa medalistka olimpijska w dwójce podwójnej z Londynu (2012), mistrzyni świata z Poznania (2009), srebrna medalistka w dwójce podwójnej z 2014 r., brązowa medalistka w dwójce podwójnej z 2010 r. i czwórce podwójnej z 2013 r.

Dotychczas reprezentowała barwy Klubu Wioślarskiego ,,Wisła” Grudziądz, Poznańskiego Towarzystwa Wioślarzy ,,Tryton” Poznań oraz LOTTO-Bydgostia Bydgoszcz.

W parze z Julią Michalską na mistrzostwach świata w 2009 r. zdobyła brązowy medal. Rok później z tą samą zawodniczką ukończyła mistrzostwa Europy na 2. miejscu, a mistrzostwa świata na 3. miejscu. Mistrzostwa świata w 2011 r. w parze z Julią Michalską ukończyła na 5. miejscu. Na igrzyskach olimpijskich w 2012 r. w dwójce podwójnej z Julią Michalską zdobyła brązowy medal. Podczas mistrzostw Europy w 2013 r. w parze z Natalią Madaj zdobyła srebrny medal. Tego samego roku na mistrzostwach świata z Natalią Madaj, Joanną Leszczyńską i Sylwią Lewandowską zdobyła brązowy medal. Kilka dni później w trakcie Akademickich Mistrzostw Europy zdobyła złoto w dwójce podwójnej oraz w czwórce podwójnej. W 2014 r. z Natalią Madaj na mistrzostwach Europy zdobyła złoty medal, a na mistrzostwach świata srebrny. Rok później z tą samą zawodniczką na mistrzostwach Europy zdobyła złoty medal. Mistrzostwa świata z Natalią Madaj ukończyła na 4. miejscu. Awans do finału zawodów zapewnił jej i Natalii Madaj prawo startu podczas Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro.

Długo nie mogłam się zdecydować - wspomina Magda a wręcz nie chciałam uprawiać tej dyscypliny. Wydawało mi się, że będę wyglądać jak kulturystka. Po dwóch miesiącach namawiania poszłam do miejscowego klubu Wisła Grudziądz na pierwszy trening, ale tylko dlatego, żeby nauczycielka dała mi spokój. Myślałam, że się do tego nie nadaję, i tak trenuję już wioślarstwo 15 lat.

KIEDYŚ

W tenisa stołowego Natalia zaczęła grać w wieku 7 lat, dzięki swojej starszej siostrze, która pierwsza rozpoczęła treningi i dzięki rodzicom, którzy bardzo chcieli, aby spróbowała swoich sił w sporcie. Początkowe odbijanie dla zabawy szybko przerodziło się w coś więcej. Pierwsze kroki przy ping-pongowym stole stawiała w klubie MRKS Gdańsk pod okiem śp. trenera Aleksandra Mielewczyka, a następnie Bronisława Zygmanowskiego. Równocześnie została zgłoszona do gry w klubie dla osób niepełnosprawnych „ZRYW” Wejherowo. Już od samego początku miała wiele chęci do treningu, ponieważ niespełna po 6 miesiącach od momentu , w którym pierwszy raz złapała rakietkę do ręki , miała wystartować w Mistrzostwach Polski Niepełnosprawnych.

Wielkimi krokami zbliżał się jej pierwszy turniej w życiu, więc z ogromną chęcią chodziła na treningi i uczyła się podstawowych uderzeń. Natalia pamięta też, że motywację do pracy miała dużą również z tego względu, że jej siostra była od niej dużo lepsza, a Natalia nie mogła pogodzić się z tym, że za każdym razem z nią przegrywała.

Cały czas ambitnie trenowała, startowała w różnych turniejach, ogrywała się i nabierała doświadczenia. Poziom sportowy Natalii stale się podnosił, osiągała coraz lepsze wyniki i utwierdzała się w przekonaniu, że chce grać w tenisa stołowego. Po kilkuletnim treningu w gdańskim klubie dołączyła do grupy w Centrum Szkolenia Polskiego Związku Tenisa Stołowego prowadzonej przez trenerów Leszka Kucharskiego i Jarosława Kołodziejczyka. Obecnie nadal trenuje w ośrodku PZTS-u w Gdańsku, ale pod okiem trenerów: Michała Dziubańskiego, Piotra Szafranka i Grzegorza Nurzyńskiego. Warunki do treningu ma bardzo dobre, współpraca z trenerami też świetnie się układa, więc Natalia ma nadzieję, że efekty wspólnej pracy będą w dalszym ciągu widoczne.

TERAZ

Tenis stołowy jest Natalii największą pasją i tak naprawdę nie wyobraża sobie życia bez celuloidowej piłeczki. Mimo tego, że sport to wiele wyrzeczeń i dni spędzonych poza domem to nigdy nie żałowała, że zaczęła trenować, ponieważ wszystkie lata spędzone na treningach i turniejach wiele ją nauczyły. Gra sprawia jej dużo radości i satysfakcji więc z tenisem stołowym na pewno wiąże swoją przyszłość. Chciałaby grać na wysokim poziomie przez najbliższe kilka bądź kilkanaście lat i ma nadzieję, że w tym czasie uda jej się zrealizować swoje sportowe cele i marzenia. A jest ich całkiem sporo. Jak na razie jej kariera zmierza we właściwym kierunku i ma nadzieję, że nadal będzie podążać właściwą drogą , która pozwoli jej rozwijać się sportowo.

Od początku jej przygody z tenisem stołowym miała dużo szczęścia, ponieważ trafiła na ludzi, którzy poświęcali jej swój czas, wierzyli w nią, życzyli jej jak najlepiej i cały czas wspierali ją w tym co robi. Dlatego, bardzo serdecznie im wszystkim DZIĘKUJĘ.

Polska wioślarka. Brązowa medalistka Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro (2016) w czwórce podwójnej w osadzie z Agnieszką Kobus, Joanną Leszczyńską i Marią Springwald, wicemistrzyni Europy (2016). Zawodniczka LOTTO Bydgostii Bydgoszcz. W tej samej konkurencji zdobyła brązowe medale podczas mistrzostw Europy w 2014 (w osadzie z Agnieszką Kobus, Joanną Dittmann i Marią Springwald) oraz w 2015 roku (w osadzie z Agnieszką Kobus, Joanną Leszczyńską i Marią Springwald).

Dwukrotna młodzieżowa wicemistrzyni świata w czwórce podwójnej (2013, 2014), a na mistrzostwach świata seniorek w 2015 zajęła w tej samej konkurencji 4. miejsce.

Najważniejsze osiągnięcia sportowe:

• Mistrzostwa Świata U23 (2013 ) – czwórka podwójna – 2. miejsce (z Arianą Borkowską, Marią Springwald i Agnieszką Kobus)

• Mistrzostwa Europy (2014) – czwórka podwójna – 3. miejsce (z Joanną Dittmann, Marią Springwald i Agnieszką Kobus)

• Mistrzostwa Świata U23 (2014) – czwórka podwójna – 2. miejsce (z Arianą Borkowską, Martą Wieliczko i Joanną Dittmann)

• Mistrzostwa Europy (2015)– czwórka podwójna – 3. miejsce (z Joanną Leszczyńską, Marią Springwald i Agnieszką Kobus)

• Mistrzostwa Europy (2016) – czwórka podwójna – 2. miejsce (z Joanną Leszczyńską, Marią Springwald i Agnieszką Kobus)

Starty na igrzyskach olimpijskich:

• Rio de Janeiro (2016) – czwórka podwójna – 3 miejsce (z Joanną Leszczyńską, Marią Springwald i Agnieszką Kobus)

Odznaczenia:

• Srebrny Krzyż Zasługi (2016) – za osiągnięcia sportowe, za promowanie Polski na arenie międzynarodowej.

Na co dzień zapalona miłośniczka podróżowania i weganka :) Zawsze stara się szukać pozytywnych stron. W życiu towarzyszy jej ulubiony cytat Marka Twaina: „Za dwadzieścia lat bardziej będziesz żałował tego, czego nie zrobiłeś, niż tego, co zrobiłeś. Więc odwiąż liny, opuść bezpieczną przystań. Złap w żagle pomyślne wiatry. Podróżuj, śnij, odkrywaj”.

Taka postawa przekuła się w życiowy sukces Oktawii- podium olimpijskie. Pomimo kontuzji i wielu trudności w przygotowaniach zaskoczyła cały sportowy świat zdobywając medal.

Osiągnięcia sportowe

Igrzyska Olimpijskie:

2016 – Rio de Janeiro – brązowy medal

Mistrzostwa Świata:

2015 – Berlin – złoty medal w drużynie i brązowy medal w sztafecie damskiej

2014 – Warszawa – brązowy medal w sztafecie mieszanej

Mistrzostwa Europy:

2015 – Bath – V miejsce i kwalifikacja olimpijska indywidualnie

2014 – Szekesfehervar – brązowy medal w sztafecie mieszanej 

2013 – Drzonków – srebrny medal w sztafecie 

2011 – Drzonków – brązowy medal w sztafecie (Młodzieżowe ME)

Puchar Świata:

2015 – Kair i Rzym – V. miejsce indywidualnie w zawodach PŚ

2014 – Sarasota – I miejsce na Finale PŚ, Kecskemet – I miejsce w zawodach PŚ, Kair, Chengdu – II miejsce w zawodach PŚ

Polski lekkoatleta specjalizujący się w biegach średnich. Trzykrotny olimpijczyk (2008, 2012, 2016). Dwukrotny medalista mistrzostw Europy i dwukrotny medalista Halowych Mistrzostw Europy w biegu na 800m. Karierę sportową zaczynał w 2002 roku, jako zawodnik niezrzeszony. Przez pierwsze lata kariery trenowany przez swego brata Tomasza. Od 2005 roku był zawodnikiem Ósemki Police, a od lipca 2010 reprezentuje bydgoski klub Zawisza.

Absolwent wychowania fizycznego na Uniwersytecie Szczecińskim. Żołnierz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej ( Wojskowy Zespół Sportowy w Bydgoszczy). Jest wegetarianinem.

Jedenastokrotny medalista mistrzostw Polski seniorów. Ma w dorobku cztery złote i srebrny medal w biegu na 1500 m oraz dwa złote i trzy srebrne medale w biegu na 800 m.

W 2010 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

Wybrane osiągnięcia sportowe:

Jedna z najwybitniejszych polskich siatkarek, największe sukcesy osiągała w kadrze Polski pod okiem legendarnego trenera Andrzeja Niemczyka. Jest 286-krotną reprezentantką Polski, olimpijką z Pekinu, dwukrotną mistrzynią Europy (2003, 2005), dwukrotną triumfatorką Ligi Mistrzyń (2011, 2013), zdobywczynią Pucharu CEV (2001) i Pucharu Top Teams (2007), najlepszą siatkarka Europy 2003 roku, laureatką CEV Lifetime Award 2013 za całokształt kariery sportowej, MVP (najlepsza zawodniczka) m.in. Pucharu Świata, Mistrzostw Europy, Ligi Mistrzyń czy Pucharu CEV,. Małgorzata Glinka jest także najlepszą polską siatkarką pierwszej dekady XXI wieku i jedną z najlepszych w tym czasie zawodniczek na świecie.

Karierę rozpoczynała od występów w Skrze Warszawa u trenera Teofila Czerwińskiego (1993-1996). Niezwykle utalentowana, już po roku treningów została uznana za najlepszą zawodniczkę w mistrzostwach nadziei olimpijskich.

Jej ostatnim klubem był Chemik Police, gdzie wróciła po 14 latach gry dla zagranicznych klubów. W sezonie 2013/2014 zdobyła Puchar oraz mistrzostwo Polski. W sezonie 2014/2015 zdobyła Superpuchar i mistrzostwo Polski oraz zagrała w szóstym turnieju finałowym Ligi Mistrzyń w swojej karierze. W sierpniu 2015 zakończyła karierę.

Odznaczenia, wyróżnienia, działalność pozasportowa

• W 2005 roku została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

• W 2003 roku otrzymała nagrodę CEV dla najlepszej siatkarki 2003 roku w Europie.

• W 2006 roku jako pierwsza kobieta trafiła do Alei Gwiazd Siatkówki w Miliczu.

• W 2013 roku otrzymała nagrodę CEV za całokształt kariery siatkarskiej.

• W 2009 roku została ambasadorem kampanii „Daj szansę swojemu dziecku. Nie daj szansy AIDS” propagującej badania kobiet w ciąży na obecność wirusa HIV.

• W 2014 roku razem z Pawłem Zagumnym zostali ambasadorami akcji walki przeciw białaczce i wspomagają Fundację DKMS w powiększeniu bazy dawców komórek macierzystych.